Προσθέσαμε μια νέα σελίδα στις σελίδες μας. Λέγεται ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ.
Πάντα εμπιστευόμουν περισσότερο την κρίση των απλών ανθρώπων στα βιβλία. Ανθρώπων που σαν και μένα διάβαζαν ένα βιβλίο για να περάσουν ευχάριστα, για να πάρουν ότι είχε να τους δώσει ή για να μάθουν ό,τι είχε να τους διδάξει, αν είχε.
Χωρίς να εμπλέκονται εκδοτικοί οίκοι, γνωστοί συγγραφέων ή όποιουδήποτε είδους συμφέρον. Οχι ότι η κρίση των κατ'επάγγελμα κριτικών βιβλίου, δεν μετράει. Εννοείται πως ναι αλλά εγώ δεν είμαι απ'αυτούς. Όπως και οι περισσότεροι από εσάς. Απλοί αναγνώστες λοιπόν, απλές και οι κριτικές μας. Στείλτε μας λοιπόν την κριτική σας για κάτι που διαβάσατε, στο mail μας, και θα δημοσιευτεί στην συγκεκριμένη σελίδα.
Σας ευχαριστώ
Νέρη

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ













20€
Ένα εκπληκτικό ρομαντικό μυθιστόρημα, μια σπάνια ιστορία...
Ένα βιβλίο που δύσκολα αφήνεις από τα χέρια σου.
Οι χαρακτήρες του εξακολουθούν να υπάρχουν, ακόμα κι όταν το έχεις κλείσει.
Ένας κόσμος πλασμένος ονειρικά, που νομίζεις ότι αναπνέεις τον αέρα του.
Δεν έγινε τυχαία μπεστ σέλερ διεθνώς.

 Το Νερό για Ελέφαντες –ένα βιβλίο που η πλοκή του, έντονη και καθηλωτική, κορυφώνεται λίγο πριν από το τέλος και φωτίζεται από μια υπέροχη αίσθηση χρόνου και τόπου– μιλά για τον έρωτα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, ο οποίος ξεπερνά ανυπέρβλητα ­εμπόδια, μέσα σ’ έναν κόσμο τόσο εξωτικό και παράξενο, όπου ακόμα και η αγάπη αποτελεί πολυτέλεια.
Ο παράξενος και σκληρός μικρόκοσμος ενός περιοδεύοντος τσίρκου στην Αμερική της ποτοαπαγόρευσης και της Οικονομικής Ύφεσης.
Ένας νεαρός κτηνίατρος, μετά το θάνατο των γονιών του, άφραγκος και άστεγος, καταφεύγει στο τρένο που μεταφέρει ένα τσίρκο, όπου πιάνει δουλειά φροντίζοντας τα ζώα του. Στη διάρκεια της περιοδείας, θα γνωρίσει κάθε είδους ανθρώπινο ερείπιο και περιθωριακό στοιχείο, θα γνωρίσει, όμως, και τον έρωτα, στο πρόσωπο μια όμορφης αμαζόνας.
Ένας ελέφαντας θα αλλάξει μια για πάντα τη ζωή του, και θα τον σώσει, όταν βρεθεί αντιμέτωπος με ανθρώπους αδίστακτους και διεστραμμένους.
«Δε μιλάω πολύ για κείνες τις μέρες. Ποτέ δε μιλούσα. Δεν ξέρω γιατί – δούλευα σε τσίρκα σχεδόν εφτά χρόνια, κι αν αυτό δεν είναι θέμα για συζήτηση, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι.
»Στην πραγματικότητα, ξέρω το γιατί: δεν εμπιστευόμουν ποτέ τον εαυτό μου. Φοβόμουν ότι θα μου ξέφευγε. Ήξερα πόσο σημαντικό ήταν να κρατήσω το μυστικό της και το κράτησα – για όλη της τη ζωή κι ακόμα περισσότερο.
»Για εβδομήντα χρόνια, δεν είπα λέξη ούτε σ’ έναν άνθρωπο».

Δεν υπάρχουν σχόλια: